Ondertussen zijn we twee weken verder. De operatie is ondertussen 'verwerkt'. Spijtig genoeg was het voor ons geen superervaring. Lena reageerde enorm slecht op zowel de operatie zelf als de dagen daarna...met een ziekenhuisopname als spijtig gevolg. Zowel voor ons als voor naaste omstaanders stelde zich de vraag om dergelijke operaties toelaten om kleine kindjes nog de dag zelf naar huis te laten gaan? Wij hadden in ieder geval liever gehad dat ze tenminste 1 dag en nacht ter observatie was gebleven, het had ons misschien wel de andere nachten ziekenhuis kunnen besparen... of misschien ook niet.

Zijn we binnen 24 uur eindelijk verlost van de slapeloze nachten? Na drie jaar zou dit wel eens fijn zijn....De meisjes zijn niet de beste slapers en dat vinden we niet zo erg, maar elke nacht opnieuw uit bed om wat melk te brengen of hen gewoon te troosten tot ze opnieuw in slaap vallen hamert er na enkele jaren toch serieus op in. Het is makkelijk om als buitenstander hier een mening over te geven, en geloof me, we hebben ze allemaal al gehoord. Op de tanden bijten, laten wenen, ze niet meer samen laten slapen,....allemaal goed en wel. Eentje die weigert om te slapen, en dat hebben we ook gehad, stuurde we zo een tien keer per nacht terug naar bed. " Komaan Maxim, terug gaan slapen". " Hup Max, als je nu flink naar bed gaat krijg je morgen een sticker".... en na een tijdje bleef hij ook echt in bed.